Image
Webpagina
Zet je ondernemingsstrategie op punt
Ondernemen gaat over meer dan hogere winst en meer werkplezier
Ondernemen gaat over meer dan hogere winst en meer werkplezier
Program
5-daags business traject voor ondernemers
Blogartikel
Spelen is stressverlagend
Het is een uitlaatklep voor alle negatieve emoties
en je wordt er creatiever van.
Toch doen we het als volwassenen veel te weinig. We spelen enkel als er iets te winnen valt. Zonde toch...
Wanneer je, samen met je kind in een prinsessenkleed rondhuppelt, dan ben je een goede mama. Loop je op je eentje in een prinsessenkleed te huppelen, dan ben je gek.
'Spelen' is echter een breed begrip. Er zijn massa's definities in omloop. Maar we vinden telkens een heel belangrijk kenmerk terug. Zo heeft spelen in de eerste plaats geen doel. Het is een doel op zich. Het is een actieve, vaak lichamelijke bezigheid, die je uit vrije wil onderneemt. Meestal zit er een alsof-element in en wie er eenmaal mee bezig is, vergeet de wereld om zich heen.
Als kind speelde je om de wereld te leren kennen. Je leerde hoe je lichaam werkt, wat goed voelt en wat niet. Je oefende en experimenteerde met je gedrag en met voorwerpen. Al spelende ontwikkelde je je en leerde je hoe je omgeving in elkaar zit. Toch was dat niet het doel.
Ontwikkelingspsychologe Elly Singer stelt:
"een kind speelt vooral omdat het leuk is. Het is lekker om je lichaam te gebruiken en te rennen, om je helemaal uit te leven. Dat is het mooie van de natuur: die laat ons de juiste dingen doen, door te zorgen dat we ze leuk vinden."
Ook dieren spelen. Zij leren spelenderwijs hoe ze zich moeten gedragen in groepen, hoe ze moeten jagen, domineren en zich voortplanten. En: ze blijven spelen als ze volwassen zijn.
Bioloog aan de universiteit van Alaska, Robert Fagen, stelt dat dit de dieren flexibel houdt in hun gedrag. Zo kunnen ze zich sneller aanpassen aan een nieuwe omgeving, en beter inspelen op uitdagingen en veranderingen.
Net als bij dieren heeft spelen ook bij mensen na de kindertijd nog functies:
het vermindert stress;
het maakt negatieve emoties hanteerbaar;
het heeft een positief effect op relaties;
het laat ons effectiever werken, communiceren en leven.
Waarom spelen een plaats moet krijgen binnen je onderneming?
Stressbeheersing
Psychiater Terr stelt dat spelen in de eerste plaats stressverlagend werkt. We kunnen even ontsnappen aan ons serieuze, drukke bestaan. Terwijl we bezig zijn met het bouwen van een zandkasteel of rondhuppelen in een prinsessenjurk, maken we ons niet meer druk over alles wat we moeten of hoe we eruitzien.
"Als we spelen, voelen we geen beperkingen. We zijn ons niet meer bewust van onszelf. We worden vrij."
Dit is eveneens wat de Amerikaans-Hongaarse onderzoekspsycholoog Mihaly Csikszentmihalyi beschrijft in zijn flow-theorie. Hij beschrijft een staat van voldoening en geluk, waarin je volledig opgaat in de 'stroom' van de activiteit. Het voelt alsof alles vanzelf gaat. De staat, die hij 'de flow' noemt, omschrijft wat we voelen als we spelen.
De belangrijkste kenmerken van flow lijken zelfs sprekend op die van spelen: je wordt uitgedaagd, je hebt het gevoel dat je alles onder controle hebt, en je aandacht is zo gericht op de activiteit dat je je niet meer bewust bent van jezelf en van de tijd.
De flow-theorie maakt duidelijk waarom spelen zo leuk en tegelijk zo onmisbaar is. Het motiveert ons enorm. En nog belangrijker: uit zijn onderzoek blijkt dat we meer zelfvertrouwen en meer eigenwaarde voelen wanneer we in flow zijn. Tevens krijgen we meer energie en zien we oplossingen voor problemen van elke dag. Onze creativiteit wordt gestimuleerd en we grijpen naar oplossingen die we anders nooit voor ogen kregen.
Beheersing van gevoelens
Een ander voordeel van spelen is dat het de grote emoties, en dan vooral de negatieve zoals angst en woede, controleerbaar maakt. Bij kinderen is dat heel duidelijk te zien. Grote, ingrijpende, soms beangstigende emoties komen steeds terug in hun spel. Wanneer een kind is geschrokken van bijv een grote hond, zal het hoogstwaarschijnlijk later op de dag zelf een hond zijn... Het zal blaffen tegen poppen maar tegelijkertijd zal het de poppen ook gerust stellen: 'je moet niet bang zijn. Hij doet niets.' Door zelf hond te spelen, krijgt het meer grip op de situatie, op de angst. En in het spel bepaalt het kind zelf wie baas is en wat er gebeurt.
Spelen geeft bovendien de mogelijkheid om emoties te uiten zonder dat er een risico aan zit. Als er in een rollenspel 'rotzak' tegen een jas aan de kapstok wordt geroepen, die op dat moment je baas voorstelt, heeft dat geen gevolgen voor de werkelijkheid. Maar het lucht wel op.
Spelen is daarboven ook nog een veilige manier om ongestraft te experimenteren, vooral met ander gedrag, en andere rollen uit te proberen. Als kind gaan we eindeloos op in andere rollen: boef of politieagent, vadertje of moedertje. We kunnen ons heerlijk slecht gaan gedragen zonder dat we zelf slecht zijn. Stel je maar eens voor dat je binnen je team ongestraft verschrikkelijk competitief en agressief kan zijn, zonder dat het je kwalijk genomen wordt. Een legale uitlaatklep voor sociaal onwenselijke gevoelens... zalig toch?
Teambinding
Speelsheid blijkt erg samen te hangen met de mate van intimiteit en hechtheid binnen een team. Volgens Amerikaanse onderzoekers ontwikkelen 'partners' in de loop van de tijd hun eigen manier van omgaan met elkaar. Ze hebben een persoonlijke taal om dingen op een speelse wijze uit te drukken.
Het voordeel van speels gedrag in teamrelaties is groot. Elly Singer (ontwikkelingspsychologe):
" spelen kan een manier zijn om conflicten te verzachten. Door op een speelse manier te overdrijven, kun je zeggen wat je dwarszit op een luchtige manier."
Spelen is dus een soort olie die de communicatie soepeler maakt. Zonder dat het zwaar wordt, kan je confrontatie opzoeken of een gunst vragen. Uit onderzoek blijkt ook dat samenwerkers die speels omgaan met elkaar, zich prettiger voelen en tevredener zijn op hun werkplek.
"Speelsheid en humor geven iets lichts aan het bestaan." (Singer)
Spelenderwijs leren
Wie opgaat in spel, verliest elk besef van tijd en inspanning. Men kiest er vrijwillig voor om enorme hoeveelheden tijd, energie en emotie in een taak te steken. (Denk maar eens aan de mannen die urenlang op hun zolder miniatuurtreintjes in elkaar zitten te knutselen) Ondanks de grote inspanningen en kleine frustraties geeft de bezigheid voldoening en het gevoel iets bereikt te hebben.
Kortom: spelen kan enorm motiveren. Dat is precies waarom spelenderwijs leren meestal als vanzelf gaat.
Bovendien kun je je spelenderwijs gemakkelijker ingewikkelde kennis en handelingen eigen maken. Als je een kind vraagt hoe zijn favoriete computerspelletje werkt, zal je versteld staan van de ingewikkelde regels en vaardigheden die hij zich eigen heeft gemaakt.
Als spelen zoveel voordelen heeft, waarom doen we het dan niet vaker?
Dat is de hamvraag van de dag, en de reden waarom ik dit artikel publiceer.
Singer: "De behoefte om te spelen wordt minder. Die is niet weg, maar het spel heeft niet meer zo'n grote rol in ons leven als vroeger."
Eens volwassen krijgen we steeds meer zorgen en verantwoordelijkheden. We hebben steeds minder vrije tijd en hebben onszelf zo geconditioneerd dat we die vrije tijd dan ook best nuttig gaan besteden, door de was te doen, iets te repareren of het huis te schilderen. In ons volwassen leven moet plots alles een doel hebben. We gaan joggen, niet omdat we het leuk vinden maar omdat we aan onze conditie MOETEN werken. We werken in de tuin omdat die er netjes MOET uitzien.
We doen er alles aan om onszelf te verbeteren en om de uiterlijke schijn hoog te houden en daarbij ligt de nadruk niet op spel maar op wat het ons opbrengt. Laat eens het doel in uw vrije tijd los. Zoek de dingen die uw kinderlijke kant naar boven brengen, die maken dat u wil zingen, schreeuwen en dansen. Sta open voor spel.
Het is een uitlaatklep voor alle negatieve emoties
en je wordt er creatiever van.
Toch doen we het als volwassenen veel te weinig. We spelen enkel als er iets te winnen valt. Zonde toch...
Wanneer je, samen met je kind in een prinsessenkleed rondhuppelt, dan ben je een goede mama. Loop je op je eentje in een prinsessenkleed te huppelen, dan ben je gek.
'Spelen' is echter een breed begrip. Er zijn massa's definities in omloop. Maar we vinden telkens een heel belangrijk kenmerk terug. Zo heeft spelen in de eerste plaats geen doel. Het is een doel op zich. Het is een actieve, vaak lichamelijke bezigheid, die je uit vrije wil onderneemt. Meestal zit er een alsof-element in en wie er eenmaal mee bezig is, vergeet de wereld om zich heen.
Als kind speelde je om de wereld te leren kennen. Je leerde hoe je lichaam werkt, wat goed voelt en wat niet. Je oefende en experimenteerde met je gedrag en met voorwerpen. Al spelende ontwikkelde je je en leerde je hoe je omgeving in elkaar zit. Toch was dat niet het doel.
Ontwikkelingspsychologe Elly Singer stelt:
"een kind speelt vooral omdat het leuk is. Het is lekker om je lichaam te gebruiken en te rennen, om je helemaal uit te leven. Dat is het mooie van de natuur: die laat ons de juiste dingen doen, door te zorgen dat we ze leuk vinden."
Ook dieren spelen. Zij leren spelenderwijs hoe ze zich moeten gedragen in groepen, hoe ze moeten jagen, domineren en zich voortplanten. En: ze blijven spelen als ze volwassen zijn.
Bioloog aan de universiteit van Alaska, Robert Fagen, stelt dat dit de dieren flexibel houdt in hun gedrag. Zo kunnen ze zich sneller aanpassen aan een nieuwe omgeving, en beter inspelen op uitdagingen en veranderingen.
Net als bij dieren heeft spelen ook bij mensen na de kindertijd nog functies:
het vermindert stress;
het maakt negatieve emoties hanteerbaar;
het heeft een positief effect op relaties;
het laat ons effectiever werken, communiceren en leven.
Waarom spelen een plaats moet krijgen binnen je onderneming?
Stressbeheersing
Psychiater Terr stelt dat spelen in de eerste plaats stressverlagend werkt. We kunnen even ontsnappen aan ons serieuze, drukke bestaan. Terwijl we bezig zijn met het bouwen van een zandkasteel of rondhuppelen in een prinsessenjurk, maken we ons niet meer druk over alles wat we moeten of hoe we eruitzien.
"Als we spelen, voelen we geen beperkingen. We zijn ons niet meer bewust van onszelf. We worden vrij."
Dit is eveneens wat de Amerikaans-Hongaarse onderzoekspsycholoog Mihaly Csikszentmihalyi beschrijft in zijn flow-theorie. Hij beschrijft een staat van voldoening en geluk, waarin je volledig opgaat in de 'stroom' van de activiteit. Het voelt alsof alles vanzelf gaat. De staat, die hij 'de flow' noemt, omschrijft wat we voelen als we spelen.
De belangrijkste kenmerken van flow lijken zelfs sprekend op die van spelen: je wordt uitgedaagd, je hebt het gevoel dat je alles onder controle hebt, en je aandacht is zo gericht op de activiteit dat je je niet meer bewust bent van jezelf en van de tijd.
De flow-theorie maakt duidelijk waarom spelen zo leuk en tegelijk zo onmisbaar is. Het motiveert ons enorm. En nog belangrijker: uit zijn onderzoek blijkt dat we meer zelfvertrouwen en meer eigenwaarde voelen wanneer we in flow zijn. Tevens krijgen we meer energie en zien we oplossingen voor problemen van elke dag. Onze creativiteit wordt gestimuleerd en we grijpen naar oplossingen die we anders nooit voor ogen kregen.
Beheersing van gevoelens
Een ander voordeel van spelen is dat het de grote emoties, en dan vooral de negatieve zoals angst en woede, controleerbaar maakt. Bij kinderen is dat heel duidelijk te zien. Grote, ingrijpende, soms beangstigende emoties komen steeds terug in hun spel. Wanneer een kind is geschrokken van bijv een grote hond, zal het hoogstwaarschijnlijk later op de dag zelf een hond zijn... Het zal blaffen tegen poppen maar tegelijkertijd zal het de poppen ook gerust stellen: 'je moet niet bang zijn. Hij doet niets.' Door zelf hond te spelen, krijgt het meer grip op de situatie, op de angst. En in het spel bepaalt het kind zelf wie baas is en wat er gebeurt.
Spelen geeft bovendien de mogelijkheid om emoties te uiten zonder dat er een risico aan zit. Als er in een rollenspel 'rotzak' tegen een jas aan de kapstok wordt geroepen, die op dat moment je baas voorstelt, heeft dat geen gevolgen voor de werkelijkheid. Maar het lucht wel op.
Spelen is daarboven ook nog een veilige manier om ongestraft te experimenteren, vooral met ander gedrag, en andere rollen uit te proberen. Als kind gaan we eindeloos op in andere rollen: boef of politieagent, vadertje of moedertje. We kunnen ons heerlijk slecht gaan gedragen zonder dat we zelf slecht zijn. Stel je maar eens voor dat je binnen je team ongestraft verschrikkelijk competitief en agressief kan zijn, zonder dat het je kwalijk genomen wordt. Een legale uitlaatklep voor sociaal onwenselijke gevoelens... zalig toch?
Teambinding
Speelsheid blijkt erg samen te hangen met de mate van intimiteit en hechtheid binnen een team. Volgens Amerikaanse onderzoekers ontwikkelen 'partners' in de loop van de tijd hun eigen manier van omgaan met elkaar. Ze hebben een persoonlijke taal om dingen op een speelse wijze uit te drukken.
Het voordeel van speels gedrag in teamrelaties is groot. Elly Singer (ontwikkelingspsychologe):
" spelen kan een manier zijn om conflicten te verzachten. Door op een speelse manier te overdrijven, kun je zeggen wat je dwarszit op een luchtige manier."
Spelen is dus een soort olie die de communicatie soepeler maakt. Zonder dat het zwaar wordt, kan je confrontatie opzoeken of een gunst vragen. Uit onderzoek blijkt ook dat samenwerkers die speels omgaan met elkaar, zich prettiger voelen en tevredener zijn op hun werkplek.
"Speelsheid en humor geven iets lichts aan het bestaan." (Singer)
Spelenderwijs leren
Wie opgaat in spel, verliest elk besef van tijd en inspanning. Men kiest er vrijwillig voor om enorme hoeveelheden tijd, energie en emotie in een taak te steken. (Denk maar eens aan de mannen die urenlang op hun zolder miniatuurtreintjes in elkaar zitten te knutselen) Ondanks de grote inspanningen en kleine frustraties geeft de bezigheid voldoening en het gevoel iets bereikt te hebben.
Kortom: spelen kan enorm motiveren. Dat is precies waarom spelenderwijs leren meestal als vanzelf gaat.
Bovendien kun je je spelenderwijs gemakkelijker ingewikkelde kennis en handelingen eigen maken. Als je een kind vraagt hoe zijn favoriete computerspelletje werkt, zal je versteld staan van de ingewikkelde regels en vaardigheden die hij zich eigen heeft gemaakt.
Als spelen zoveel voordelen heeft, waarom doen we het dan niet vaker?
Dat is de hamvraag van de dag, en de reden waarom ik dit artikel publiceer.
Singer: "De behoefte om te spelen wordt minder. Die is niet weg, maar het spel heeft niet meer zo'n grote rol in ons leven als vroeger."
Eens volwassen krijgen we steeds meer zorgen en verantwoordelijkheden. We hebben steeds minder vrije tijd en hebben onszelf zo geconditioneerd dat we die vrije tijd dan ook best nuttig gaan besteden, door de was te doen, iets te repareren of het huis te schilderen. In ons volwassen leven moet plots alles een doel hebben. We gaan joggen, niet omdat we het leuk vinden maar omdat we aan onze conditie MOETEN werken. We werken in de tuin omdat die er netjes MOET uitzien.
We doen er alles aan om onszelf te verbeteren en om de uiterlijke schijn hoog te houden en daarbij ligt de nadruk niet op spel maar op wat het ons opbrengt. Laat eens het doel in uw vrije tijd los. Zoek de dingen die uw kinderlijke kant naar boven brengen, die maken dat u wil zingen, schreeuwen en dansen. Sta open voor spel.
Blogartikel
Social Media en ikzelf,
wij hebben zo’n beetje een haat/liefde-verhouding. Maar het kan misschien toch wel een impact hebben.
“Moet ik nu echt gaan schrijven hoe geweldig ik wel ben en hoe knap en dat je naar mij moet luisteren om te weten hoe je ik-weet-niet-wat-voor-skills allemaal kan verwerven?”
Dat is de vraag die ik nog niet zo lang geleden stelde aan Eva, onze ubeon office manager die deze rol met veel passie, zorg en enthousiasme opneemt.
Tot haar uiteenlopend takenpakket behoort ook een stuk 'social media' communicatie voor ubeon, partners en associates. Zoals ik het begrijp, bekendheid genereren via de Facebooks, Blogs, Nieuwsbrieven en LinkedInnen van deze virtuele wereld, zeg maar.
Social Media en ikzelf, hebben zo’n beetje een haat/liefde-verhouding, dus. Jaren geleden, toen 'MSN Spaces' het virtuele levenslicht zagen was ik vrijwel direct verkocht en werd al snel een fervent blogger. Ik kon mijn toen grenzeloze behoefte aan schrijven er volledig botvieren. Al snel had ik een schare trouwe lezers en zelfs fans, leerde ik collega-bloggers kennen die in enkele gevallen ook nog vrienden werden in het echte leven. Ondanks (of is het misschien net dankzij?) het gebruik van pseudoniemen waren vele schrijfsels zo authentiek als maar zijn kon. Ze raakten lezers vaak tot in het diepst van hun ziel. Zalige tijd, was dat.
Schrijven en bloggen deed ik vooral voor mezelf, om niet-commerciële redenen. Het lag in het verst van mijn gedachten om dat schrijven in te zetten om daar op een of andere manier - godbetert - geld mee te willen verdienen. Ik was er zelfs een beetje vies van. Beperkende overtuiging wellicht, maar ongetwijfeld het resultaat van een of andere (onbewuste?) positieve intentie voor mezelf.
Hoe meer ik artikels tegenkwam van zichzelf verheerlijkende guru’s die trachten aan te zetten tot het volgen van seminaries, het kopen van boeken, het beluisteren van podcasts of het bekijken van filmpjes ten behoeve van geluk, succes, materiële zekerheid en aanverwante, hoe minder mijn zin om nog te schrijven, laat staan deze schrijfsels te delen. Tot effectief het moment kwam waarop ik mijn virtuele inkt volledig opgedroogd bleek te zijn.
Met lichte tegenzin - want ik 'moest' toch wel een website hebben als zelfstandig trainer-coach - en na lange, zachte doch standvastige aandrang, begon ik weer dingen te 'delen'. Statusjes. Korte tekstjes. Af en toe terug een artikeltje… En ja, ik werd steeds minder vies van een artikeltje dat mijn expertise - die ik naar het schijnt ook heb - toch ook een beetje in de verf zette. Hoewel ik daar niet graag mee loop te stoefen, bescheiden als ik ben, naast grappig en buitengewoon aantrekkelijk, natuurlijk. Nuttig om mensen die daar behoefte aan hebben, te helpen om de weg naar mij te kunnen vinden.
Groot (enfin, nu al wat minder groot dan pakweg enkele jaren geleden) was mijn verbazing toen Eva me zei dat er na mijn recente publicatie van een artikeltje ineens enkele inschrijvingen voor een opleiding waren bijgekomen. “Bon, blijkbaar werkt dat dus toch!” dacht ik.
Bij deze, kan ik bevestigen dat het wel degelijk kan helpen, op een 'goede' manier via social media naar buiten te treden. Ik maak dan ook graag van deze gelegenheid gebruik om reclame te maken voor de volgende opleidingen die plaatsvinden in de Oosterhoeve bij ubeon. Een gevarieerd aanbod van opleidingen die je de do’s en de dont’s als trainer-coach, maar ook als ondernemer tout court, een heel stuk op weg kunnen zetten. Als je maar letterlijk doet wat er gezegd wordt natuurlijk! (not).
wij hebben zo’n beetje een haat/liefde-verhouding. Maar het kan misschien toch wel een impact hebben.
“Moet ik nu echt gaan schrijven hoe geweldig ik wel ben en hoe knap en dat je naar mij moet luisteren om te weten hoe je ik-weet-niet-wat-voor-skills allemaal kan verwerven?”
Dat is de vraag die ik nog niet zo lang geleden stelde aan Eva, onze ubeon office manager die deze rol met veel passie, zorg en enthousiasme opneemt.
Tot haar uiteenlopend takenpakket behoort ook een stuk 'social media' communicatie voor ubeon, partners en associates. Zoals ik het begrijp, bekendheid genereren via de Facebooks, Blogs, Nieuwsbrieven en LinkedInnen van deze virtuele wereld, zeg maar.
Social Media en ikzelf, hebben zo’n beetje een haat/liefde-verhouding, dus. Jaren geleden, toen 'MSN Spaces' het virtuele levenslicht zagen was ik vrijwel direct verkocht en werd al snel een fervent blogger. Ik kon mijn toen grenzeloze behoefte aan schrijven er volledig botvieren. Al snel had ik een schare trouwe lezers en zelfs fans, leerde ik collega-bloggers kennen die in enkele gevallen ook nog vrienden werden in het echte leven. Ondanks (of is het misschien net dankzij?) het gebruik van pseudoniemen waren vele schrijfsels zo authentiek als maar zijn kon. Ze raakten lezers vaak tot in het diepst van hun ziel. Zalige tijd, was dat.
Schrijven en bloggen deed ik vooral voor mezelf, om niet-commerciële redenen. Het lag in het verst van mijn gedachten om dat schrijven in te zetten om daar op een of andere manier - godbetert - geld mee te willen verdienen. Ik was er zelfs een beetje vies van. Beperkende overtuiging wellicht, maar ongetwijfeld het resultaat van een of andere (onbewuste?) positieve intentie voor mezelf.
Hoe meer ik artikels tegenkwam van zichzelf verheerlijkende guru’s die trachten aan te zetten tot het volgen van seminaries, het kopen van boeken, het beluisteren van podcasts of het bekijken van filmpjes ten behoeve van geluk, succes, materiële zekerheid en aanverwante, hoe minder mijn zin om nog te schrijven, laat staan deze schrijfsels te delen. Tot effectief het moment kwam waarop ik mijn virtuele inkt volledig opgedroogd bleek te zijn.
Met lichte tegenzin - want ik 'moest' toch wel een website hebben als zelfstandig trainer-coach - en na lange, zachte doch standvastige aandrang, begon ik weer dingen te 'delen'. Statusjes. Korte tekstjes. Af en toe terug een artikeltje… En ja, ik werd steeds minder vies van een artikeltje dat mijn expertise - die ik naar het schijnt ook heb - toch ook een beetje in de verf zette. Hoewel ik daar niet graag mee loop te stoefen, bescheiden als ik ben, naast grappig en buitengewoon aantrekkelijk, natuurlijk. Nuttig om mensen die daar behoefte aan hebben, te helpen om de weg naar mij te kunnen vinden.
Groot (enfin, nu al wat minder groot dan pakweg enkele jaren geleden) was mijn verbazing toen Eva me zei dat er na mijn recente publicatie van een artikeltje ineens enkele inschrijvingen voor een opleiding waren bijgekomen. “Bon, blijkbaar werkt dat dus toch!” dacht ik.
Bij deze, kan ik bevestigen dat het wel degelijk kan helpen, op een 'goede' manier via social media naar buiten te treden. Ik maak dan ook graag van deze gelegenheid gebruik om reclame te maken voor de volgende opleidingen die plaatsvinden in de Oosterhoeve bij ubeon. Een gevarieerd aanbod van opleidingen die je de do’s en de dont’s als trainer-coach, maar ook als ondernemer tout court, een heel stuk op weg kunnen zetten. Als je maar letterlijk doet wat er gezegd wordt natuurlijk! (not).
Blogartikel
Veel handelaars en retailers staan tegenwoordig aan de klaagmuur, maar in Oosterzele is daar weinig van te merken. Het gemeentebestuur werkt er in een 'troika' nauw samen met de Gemeentelijke Raad voor Lokale Economie (GRLE) , en het Bestuur van UNIZO Land van Rhode, om tal van initiatieven te ontwikkelen, die de lokale handelaars een duwtje in de rug moeten geven.
Vorige week riep GRLE-voorzitter Hugo Verstraeten van Het Zoeteke en ubeon een aantal gemeentelijke mandatarissen en de lokale pers bijeen naar aanleiding van de bekendmaking van de winnaars van de actie Belgerinkel, die resulteerde in een kleine 4.000 fietstochten die zowat 375 deelnemende consumenten uit Oosterzele naar de lokale handels ondernamen.
Maar de GRLE gaat na dat succes niet met gekruiste armen achterover leunt. Zo organiseert de raad van donderdag 18 tot en met zondag 21 juni een braderie, waaraan ook een wedstrijd is gekoppeld en waarvoor 9 handelaars zich ingeschreven hebben.
“Daarnaast verwachten we ook veel van het project dat we hebben opgestart rond een e-ID digitale klantenkaart, die trouwe klanten beloont”, zegt Hugo Verstraeten. “Ook hiervoor hebben we al zeven handelaars warm kunnen maken, waaronder Bakkerij Bulthé, Delicatessen Chantal, Stokerij Van Damme en Bistro Onder den Toren. We blijven ervan overtuigd dat consumenten wel nog graag naar de winkel gaan, maar dan moeten winkeliers wel in staat zijn hen telkens weer te verrassen. En dat is gemakkelijker als je samen projecten opzet dan als je dat als handelaar alleen probeert te doen. We willen op dat vlak een voorbeeldfunctie vervullen voor andere Oost-Vlaamse gemeenten.”, besluit Hugo Verstraeten."
Vorige week riep GRLE-voorzitter Hugo Verstraeten van Het Zoeteke en ubeon een aantal gemeentelijke mandatarissen en de lokale pers bijeen naar aanleiding van de bekendmaking van de winnaars van de actie Belgerinkel, die resulteerde in een kleine 4.000 fietstochten die zowat 375 deelnemende consumenten uit Oosterzele naar de lokale handels ondernamen.
Maar de GRLE gaat na dat succes niet met gekruiste armen achterover leunt. Zo organiseert de raad van donderdag 18 tot en met zondag 21 juni een braderie, waaraan ook een wedstrijd is gekoppeld en waarvoor 9 handelaars zich ingeschreven hebben.
“Daarnaast verwachten we ook veel van het project dat we hebben opgestart rond een e-ID digitale klantenkaart, die trouwe klanten beloont”, zegt Hugo Verstraeten. “Ook hiervoor hebben we al zeven handelaars warm kunnen maken, waaronder Bakkerij Bulthé, Delicatessen Chantal, Stokerij Van Damme en Bistro Onder den Toren. We blijven ervan overtuigd dat consumenten wel nog graag naar de winkel gaan, maar dan moeten winkeliers wel in staat zijn hen telkens weer te verrassen. En dat is gemakkelijker als je samen projecten opzet dan als je dat als handelaar alleen probeert te doen. We willen op dat vlak een voorbeeldfunctie vervullen voor andere Oost-Vlaamse gemeenten.”, besluit Hugo Verstraeten."